چهارشنبه، مهر ۰۸، ۱۳۹۴

جمعه، تیر ۰۵، ۱۳۹۴

پیاده روی

یکی‌ از تفاوت های تورنتو با بقیه شهرها از نظر ظاهری، خیابان های مستقیم و عریض اش است. پوشش پیاده رو ها از جنس بتن است. وقتی‌ که میخواهند یک بخشی از پیاده‌رو را بدلیل فرسایش تعویض کنند ، بلوک های از پیش ساخته شده نمی آورند‌، بلکه همونجا در محل (توی خیابون) بتن ریزی میکنند. کارشون هم که تموم شد، تاریخ بتن ریزی رو روی بلوک های بتنی‌ درج میکنن. یکی‌ از سرگرمی های من حین پیاده روی اینه که تاریخ این پیاده رو هارو نگاه کنم ببینم که برای چند سال پیش است. منطقه‌ای که من توش زندگی‌ می‌کنم نسبتا جای شلوغی نیست. قسمت مرکزی شهر محسوب نمی‌شه. تک و توک آپارتمان و برج دیده می‌شه. هنوز‌ قسمت اصلی‌ منازل خانه‌های ویلایی یک یا دو طبقه است. این ها رو گفتم که برسم سر اصل مطلب. نکتهٔ جالب برای من اینه که تاریخ پیاده رو ها اکثرا برمیگردد به دهه 1960. یعنی‌ تقریبا 50 سال پیش. الان جمعیت تورنتو حدود 5.5 میلیون نفر است. دهه 1960 جمعیت اش حدود 2.0 میلیون بوده. تقریبا یک سوم جمعیت الان. حالا خودتون حسابش رو بکنید 50 سال پیش چند نفر توی این منطقه زندگی‌ میکردن.‌ طراحی شهری این منطقه رو 60 سال پیش جوری انجام دادن که احتیاج به تغییر نباشه.  ‌ نخوان کلی هزینه کنن برای ساختنش‌، بعد چند سال دیگه بیان بگن حالا رفت توی طرح، یالا خرابش کنید. امروز بگن بکنید واسه آب، فردا برا گاز یه روز دیگه برا تلفن. این پیاده روی جلوی در خونه من رو سال 1964 جوری بتون ریزی کردند که تا الان داره کار می‌کنه. چند وقت پیش مسافرت رفته بودم نروژ‌، سیستم شبکه آبی و فاضلاب شهرشون برمیگشت به 150 سال پیش (1866) و هنوز هم داشت کار میکرد.



جمعه، فروردین ۰۷، ۱۳۹۴

شنبه، مهر ۲۷، ۱۳۹۲